43. 28 juni. Burg Reuland - Maastricht - Muiden. 146 + 4 km, voetstappen 4700, stijgen 750, dalen 1096. laagste -22 m, max hoogte 563 m

Weer thuis

We vertrokken om half negen, zwaar bewolkt en lichte regen. We kregen van Irene allerlei lekkers mee voor onderweg, zodat we niet zouden verhongeren. Thee gezet voor als we geen café tegen zouden komen, wat ook het geval was.
Niet lang waren we onderweg of het begon al te regenen, net voorbij Neuf Moulin begon het hard te regenen, we hebben direct onze poncho en regenbroek onder een dikke boom, die de regen nog tegen hield, aangetrokken. Er kwam een Nederlandse toerfietser, die ook vanaf Basel kwam ons voorbij,  die zich flink nat had laten regenen en nog maar even door ging. Tot straks zeiden we, maar we zijn hem niet meer tegen gekomen, hij is zeker ergens gaan schuilen en zich gaan opwarmen. Had had zeker meer dan een uur doorgeregend.

Wel jammer van die regen, want nu konden we niet echt genieten van het prachtige landschap. Naar Sankt Vith was het nog redelijk klimmen, de weg vanaf Reuland liep over een grind pad, werd al modderig tot voorbij Sankt Vith, daarna asfalt. Na Sankt Vith ging het ook langzaam omlaag, soms weer een stukje omhoog of hard naar beneden. 10 km na Monschau ging het strak omlaag. De wind kwam eerst van rechts, waardoor de rechterkant nat werd en later meer links. Veel tegemoet komende vakantiefietsers. Zelfs een stel op een tandem, wat extra groeten betekent. Ook veel Duitsers op elektrische fietsen.

We gingen ondanks dat als een speer, om half twaalf waren we al bij Monschau, 60 km gereden, maar nog steeds geen koffie tentje gevonden, tot twee keer toe van de route afgegaan en gekeken in het plaatsje, maar helaas. Monschau was geen optie. We wisten dat we daar wel koffie konden drinken, maar dan moesten we naar beenden en terug flink klimmen. Daar hadden we geen zin in. Onderweg dan maar de thee en de lekkere zoete broodjes opgegeten. Pas bij Roetgen konden we koffie drinken en een lekker taartje eten, nadat we weer een flinke regenbui van een uur hadden doorstaan. Het werd toen net droog en eigenlijk wilden we nu juist doorrijden, maar we waren ook aan koffie toe. OM 12:30 vertrokken we weer. Voor Aachen een broodje gegeten. Het was inmiddels 13:30 uur, om 14:30 uur waren we in het centrum van Aachen. Wat doen we? Naar Heerlen, dat is 16 km of naar Maastricht, dat is 21 km, wind tegen naar Maastricht, maar wel één lange rechte weg met fietspad en alleen een klimmetje bij Gulpen. Heerlen wind schuin achter en mogelijk meerder klimmetjes, plus dat we over moesten stappen als we met de trein naar huis zouden gaan. We hadden een optie op een hotel net voor Aachen, maar daar waren we al lang voorbij. Ook een bij Vaals, maar die was ook al gehaald, dus dan maar door naar Maastricht waar we om half zes bij het station waren.

We waren van plan om bij het oudere echtpaar van in de 70 te gaan eten, met oude nostalgische muziek op de achtergrond, maar die zaten er niet meer. Er is genoeg in Maastricht we sloten het af met Italiaans eten. Naast ons kwam een vrouw met één arm zitten, die haar hele verhaal deed en vroeg waar wij vandaan kwamen met zo'n professionele fiets. Verbazing alom.

Om 19:00 uur de trein naar Amsterdam en om 22:15 uur waren we in Weesp. Nog vier km naar Muiden en dan is het echt over.

tunneltje bij Sankt Vith.

Door de regen gingen de slakken verhuizen naar de overkant van de weg. Ik moest om ze heen manoeuvreren.

de fietslorry's werden ondanks het slechte weer wel gebruikt.

regenkleding weer aan.

op een bankje bij Aken het broodje gegeten.

De Dom van Aken

Een Joodse begraafplaats langs de weg bij Gulpen. Naast het huis van familie Nix en Kohl.

De zon brak na Vaals door, net nadat we Rutger en zijn vrouw Tilly ontmoet hadden.

Kop hals romp boerderij.

Vanaf het terras hadden we zicht op het pleintje in Maastricht.

Station Maastricht.

Station Amsterdam Centraal.

Dit was onze laatste vakantiedag. We hebben ontzettend veel gezien. Van het puntje van de laars van Italië tot thuis. Zwitserland en Nederland weliswaar met de trein. De conditie is natuurlijk top. Even wennen. Zelf de tafel dekken voor ons ontbijt en zelf thee zetten, maar dat went gauw.

We hopen dat iedereen die ons gevolgd heeft ook heeft meegenoten van onze reis. Het was ook erg leuk om van sommigen een reactie te krijgen of een advies om iets ergens te gaan bekijken.

42. 27 juni. Burg Reuland - Burg Reuland, 3 km. Voetstappen 6349

Weerzien.

Regen vandaag, uitsluitend regen, dikke vieze vette regen, maar dat kwam goed uit want we hadden een rustdag ingepland. Eerst de fiets nagekeken, ketting gesmeerd, licht gecontroleerd, versnelling bijgesteld. Nadat we hadden genoten van een overheerlijk ontbijt met echt brood, bolletjes, fruit, drinken, echte kaas en vleeswaren toch maar een stukje fietsen, het was droog geworden, dachten we, maar toen we bij de bakker vandaan kwamen begon het hard te regenen, de versnelling werkte toch niet zo goed als gedacht, dus terug en eerst maar een taartje met koffie gaan drinken bij de bakker, het bleef regenen, dus wij terug.

Voor het huisje de fiets samen grondig nagekeken, net zolang bijgesteld tot hij nergens meer aanliep en ook soepel schakelde. Nog even en hij rijdt en schakelt als een zonnetje, net nu we bijna thuis zijn.

Irene, de hoteleigenaresse, kwam terug en nu konden we even bijpraten. Wat gegeten om dan uiteindelijk toch nog even op pad te gaan. Boven langs naar Weweler en zo langs de kruisweg terug naar Reuland. Het was een mooi weerzien.

Vanavond eten in Oudler, we mogen de auto van Irene gebruiken en hoeven niet in het donker over de drukke weg terug.

Weweler

Een van de twaalf afbeeldingen langs de kruisweg

Uitzicht van boven

Uitzicht op het kasteel

Oude school waar we ook nog een keertje samen met Alie d'r ouders hebben gelogeerd.

Val de l'Our, prima hotel waar je heerlijk kan relaxen en lekker kan eten.

Morgen verder de Vennbahn af richting Aken

41. 26 juni. Ettelbrück - Burg Reuland. 74 km. Voetstappen 1977, stijgen 1282 en dalen 1128, hoogste punt 554 m., laagste punt 163 m.

Avontuur

Het was vandaag een en al avontuur, waar we naar toe gingen, hoe de weg zou lopen en waar we uit zouden komen, de verrassingen van de zon en de wolken die het landschap veranderde, de verrassingen tijdens de afdaling en de toppen soms. Een groot feest van kleuren en veranderende luchten en wegen die zich door het landschap slingerden.

We zouden de vlakke route rijden, langs de Sûre en de Our, maar het liep anders, de bordjes konden we niet meer vinden, we hielden Bourscheid aan, maar we hadden achteraf beter Clerveaux aan kunnen houden. Na een aantal keren verkeerd gereden te hebben besloten om dan de weg naar Bourscheid te nemen, dat betekende klimmen en niet zo'n klein beetje. Maar goed, dat kennen we en het was niet zo warm dus het ging goed. Na de lange klim uiteindelijk boven gekomen en met de prachtige uitzichten zagen we uiteindelijk het kasteel van Bourscheid zoals we het nog nooit gezien hadden. Dat was dus top, niet voor niets zo hoog geklommen. Daarna stevig afdalen, maar afdalen betekent ook weeer stijgen en we wisten niet hoe lang of hoe ver het nog zou zijn, de GPS gaf 74 km aan tot ons einddoel, maar klopte dat wel?

De ene keer door het bos omhoog, de andere keer door het bos omlaag. Meestal konden we redelijk geleidelijk stijgen. Op de eerste na dan, de afdalingen waren steiler en dieper, hoewel de GPS aan gaf dat we meer hadden gestegen dan gedaald voelde het toch niet zo.

Pas na vier uur rijden kwamen we een café tegen en daar heerlijke apfelstrudel gegeten en toen weer door, uiteindelijk waren we om 14:30 in Troisvierges, dan is Reuland makkelijk te halen.

Naarmate we dichter bij Reuland kwamen voelde het alsof we thuis kwamen, hier zijn we al zo vaak geweest, dat je alle plaatsen en wegen kent, de plaatsen waar je met de kinderen hebt gelopen,maar ook met Alie d'r ouders en mijn ouders. Voelt alsof we al thuis zijn.

Morgen een rustdag en zwemmen en genieten.

Drie beelden in Ettelbrück, symboliserend, de handelaar, de boer en de onderwijzer. Ettelbrück staat bekend om zijn landbouwschool, daarom was er de vorige keer ook een grote tentoonstelling van landbouwvoertuigen, wat zo te zien dit jaar weer gaat gebeuren op het terrein waar we langs reden.

Ook hier weer leuke graffiti in het spoortunneltje.

Maar ook veel armoede is er te zien, veel winkels gesloten, stille straten, mensen die wat bij elkaar hangen, een fles drank half leeg op de auto met telefoon bij een Kaapverdiaans café aan de overkant.

Nu maar even genieten van de utzichten, redelijk vroeg vertrokken.

De wegen die je soms niet ziet alleen als er een auto door het landschap gaat of dat je een rijtje bomen ziet staan, of twee mensen door het veld lopen.

Volg de gele auto.

Bourscheid, zie ook www.groenewegfietsen.blogspot.nl. Een groot deel van deze route hebben we in 2015 gefietst maar in omgekeerde volgorde.

Hoe diep kan je kijken? Nou, zo diep, naar het station in het dal, waar we naar zullen afdalen.

Om daarna weer te gaan stijgen.

Om stil van te worden.

Hier onze eerste pauze gehouden. Op een bankje een broodje gegeten en thee gedronken bij gebrek aan een cafeetje.

  Door het bos.

Wachten op de etappe van maandag, alles is er klaar voor.

Heerlijke lijnen in het landschap.

Of een poort van bomen.

Mooie kerktorrentjes die langzaam uit het landschap omhoog lijken te komen als je van beneden naar boven fietst.

Kapelletje.

Maar ook eenzame bomen.

Of samen.

Zicht van boven op steden.

Troisvierges in beeld, we hebben het gehaald.

 

Waar let je op als je koeien in de wei ziet?

De staart het gras, de schaduw, de grote van de groep, de kleur, de uiers, het soort?

Nu nog de Vennbahn volgen, 125 km vanaf Troisvierges naar Aken.

Oude plaatsjes met herinneringen.

Tot slot heerlijk in het zwembad.